Przekładnie ślimakowe
Przekładnia ślimakowa – inaczej reduktor ślimakowy - to jeden z rodzajów zębatych przekładni mechanicznych, których rolą jest przeniesienie mocy przy zmianie momentu obrotowego i prędkości obrotowej (innym rodzajem jest na przykład przekładnia walcowa). Składa się ona z dwóch podstawowych współpracujących ze sobą podzespołów. Pierwszym z nich jest ślimak, który jest gwintowanym wirnikiem śrubowym. Zazębia się on z drugim z nich, czyli kołem zębatym walcowym zwanym ślimacznicą. Przy odpowiednich warunkach pracy charakteryzuje się samohamownością – przykładając moment do wału wyjściowego nie uzyskamy ruchu wału wejściowego. Jest to jedna z najczęściej stosowanych przekładni mechanicznych – swoją popularność zawdzięczają prostocie konstrukcji, możliwością uzyskiwania wysokich przełożeń, bezobsługowości i niskiej cenie.
Rodzaje i charakterystyka przekładni ślimakowych
Opisywane przekładnie mogą różnić się między sobą wieloma parametrami. Wyróżniamy reduktory o różnych wielkościach mechanicznych, przełożeniach, rodzajach i średnicach wałów, przyłączach silnikowych, kołnierzach, ramionach reakcyjnych, w różnych wykonaniach specjalnych itp.. Do ich zalet należy zaliczyć cichobieżność pracy, korzystne warunki współpracy ślimaka i ślimacznicy (przez co przekładnia przy właściwym smarowaniu bardzo powoli ulega zużyciu), możliwość przenoszenia dużych obciążeń.
Zastosowanie przekładni ślimakowych
Przekładnia ślimakowa jest częstym wyborem w zastosowaniach wymagających dużych przełożeń czy też samohamowności – w różnego rodzaju dźwignicach, wciągarkach oraz napędach przenośników i transporterów. W połączeniu z silnikiem elektrycznym tworzy motoreduktor będący kompaktowym układem napędowym. W celu uzyskania bardzo dużych przełożeń niekiedy łączy się ze sobą dwa reduktory ślimakowe – co jest wykorzystywane np. w podajnikach pieców.
